Dziecięce zabawy

Po książkę „Dziecięce zabawy” sięgnęłam zachęcona ciekawym opisem. Z twórczością Tomasza Mroza miałam do czynienia po raz pierwszy, nie bardzo wiedziałam więc czego się spodziewać. Nastawiłam się na dobry kryminał z elementami grozy. Jesteście ciekawi co w rzeczywistości otrzymałam? Historia opisana w książce nie jest jak typowe kryminały, z którymi dotychczas się spotykałam. Teraźniejszość miesza się tu z przeszłością, powaga z satyrą, a realizm ze sprawami nadprzyrodzonymi. Bohaterowie książki są dość specyficzni. Komisarz Przytuła, główna postać, to starszy, grubawy policjant o wielkim sercu. Wróżka - leniwy mundurowy, który stroni od wykonywania swoich obowiązków oraz Mierczak, przeciwieństwo Wróżki – nadgorliwiec, to pomocnicy komisarza Przytuły. Bohaterowie przedstawieni są w sposób komiczny, dość przerysowany, co nie raz daje czytelnikowi powód do uśmiechu i sprawia, że książka ma w sobie sporą dawkę humoru. Sama fabuła nie jest zbyt skomplikowana. Morderstwa sprzed wielu lat powtarzają się w czasie teraźniejszym. Ktoś zabija w identyczny sposób w jaki czynił to zbrodniarz przed 40-stoma laty. Sprawa na pierwszy rzut oka niby niezbyt zagmatwana i dość łatwa do rozwikłania okazuje się niezłą zagwozdką dla funkcjonariuszy. Później wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, a do całej historii dołącza wątek nadprzyrodzony. Jedni mogą się z tego ucieszyć, dla innych może być to całkowicie niepotrzebny element. Dla mnie było to nieco kontrowersyjne, ale miało w sobie jakiś dziwny i pogmatwany urok. Podsumowując, książka jest ciekawa, posiada dużą dawkę poczucia humoru i obfituje w nieoczekiwane zwroty akcji. To jednak lektura dość specyficzna, nie mająca zbyt wiele wspólnego z klasycznym kryminałem.