Las Potępionych

Mimo że nie przestała marzyć o powrocie w rodzinne strony, Julia z pewnością przez chwilę pomyślała, że być może Buria stanie się jej drugim domem. Tymczasem zmuszona przez żądzę zemsty przebiegłego medyka, Dewina, razem z nowymi przyjaciółmi musiała uciec i schronić się między drzewami Lasu Potępionych, miejsca ogarniętego ogromną tajemnicą i niebezpiecznego. Nie wiedzą, czy wyjdą stamtąd żywi i przedostaną się do Cedowii, gdzie mogą zyskać schronienie. Mimo strachu i wątpliwości Julia za wszelką cenę próbuje odkryć swoje przeznaczenie – i próbuje walczyć o niespodziewaną miłość. Na jaw wychodzą kolejne tajemnice i coraz trudniej rozpoznać, kto jest wrogiem a kto przyjacielem. Wracamy do magicznego świata stworzonego przez Katarzynę Grabowską. „Las Potępionych” był dla mnie jedną z najbardziej wyczekiwanych kontynuacji; mówi się, że apetyt rośnie w miarę jedzenia i tak właśnie się działo podczas lektury pierwszego tomu. Wraz z kolejnym stronami coraz bardziej zbliżałam się do bohaterów i razem z nimi stawiałam kolejne pytania: kim jest tajemniczy Mateo? Co się stało, że w krainie odwiedzonej przez Julię zgasło słońce? I przede wszystkim – dlaczego ten las ma aż tak złą opinię i jaka jest jego historia? Drugi tom przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Przy recenzji „Magii ukrytej w kamieniu” wspominałam, że miejscami pojawiły się jakieś zgrzyty językowe – jeżeli tutaj też się pojawiły, to ich nie zauważyłam. Akcja tak bardzo mnie wciągnęła, że chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, co będzie dalej. Chociaż znaczna część powieści jest utrzymana w nieco monotonnym rytmie, ponieważ bohaterowie obozują w różnych częściach lasu, żywią się korzonkami i dzikimi jagodami, a ponadto próbują nie ściągnąć na siebie uwagi istot, które mogłyby im zagrozić, to za bardzo się nie nudziłam. Autorka doskonale wie, jak dawkować kolejne informacje, żeby cały czas trzymać czytelnika w stanie pełnej gotowości; stopniowo odkrywane są kolejne karty, a chociaż niektórych plot twistów domyśliłam się już przy pierwszym tomie, to i tak muszę przyznać, że wszystko bardzo ładnie składa się w całość – a jednocześnie zostało ogromne pole do popisu w trzeciej części cyklu. Więcej: http://rude-pioro.blogspot.com/2018/08/przedpremierowo-las-potepionych.html

„Las potępionych” to druga część książki zatytułowanej „Magia ukryta w kamieniu”, która jest jej kontynuacją. Kolejną przygodę Julii, głównej bohaterki, zaczynamy od podróży jaką ona i jej ekipa muszą przebyć w celu znalezienia bezpiecznego schronienia. Na swojej drodze mają jednak przeklęty las, o którym krążą legendy. Podobno kto wejdzie w gąszcz drzew, już nigdy się z niego nie wydostanie. Grupka wędrowców, choć przerażona, musi zmierzyć się z tym niebezpieczeństwem. Julia i jej kompani, podczas swojej pełnej przygód i tajemnic wędrówki, przeżywają także miłosne perypetie. Książka, tak jak i jej pierwsza część, okazała się bardzo ciekawa. Magiczny i wypełniony sekretami świat, jaki przedstawia nam autorka w swojej powieści sprawia, że lektura jest bardzo przyjemna i wciągająca. Emocje, jakich dostarcza ta książka są nie do opisania. Wykreowana przez Katarzynę Grabowską sceneria przenosi nas w sam środek tętniącej życiem baśniowej krainy. Niejednoznaczni i sympatyczni bohaterowie oraz ich niezwykłe, pełne niespodziewanych zwrotów akcji przygody sprawiają, że jeszcze przyjemniej spędza się czas na lekturze tej pozycji. Z niecierpliwością czekam na trzecią część tej serii. Mam nadzieję, że będzie równie emocjonująca jak poprzednie.

Kolejna część „Magii ukrytej w kamieniu” to „Las potępionych” Katarzyny Grabowskiej. Ukazuje dalsze losy Julii i jej zagmatwane życie w obcym świecie i czasie. Co jeszcze czeka Julie? Czy z grupą przyjaciół uda im się opuścić las potępionych? Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Czy pierścień ze szkarłatnym kamieniem odmieni los dziewczyny, a gdzie w tym wszystkim czas na miłość? Czy Julia wróci kiedyś do domu? * * * Nie mogę się doczekać kiedy przeczytam ostatnią część „Inne niebo”. Czyta się znakomicie, fabuła wciąga i pochłania. Tajemnica goni tajemnice. Losy Julii intrygują i wciągają. Książka pełna przygód i niebezpieczeństw. Czary i nadprzyrodzone rzeczy, magia i drzewa, które żyją. Powieść pełna emocji i rozterek bohaterki. Drugi tom jest jeszcze lepszy i ciekawszy niż poprzedni. Pani Katarzyna trzyma nas w napięciu do końca. Książka fantastyczna, która wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Nie mogłam się oderwać, zaczynam czytać trzecią część, recenzja wkrótce. Przeczytajcie koniecznie, ten bajkowy świat was zaczaruje i zahipnotyzuje,nie będziecie mogli się oderwać od czytania. „serce miłości spragnione często jest osamotnione często cierpi w ciemności z dala od ludzkiej ciekawości...” Polecam gorąco! :)